week 4 Documentaire

Maandag 18 november zijn we, voor ons documentaire Onder de mensen, voor de tweede keer de montagekamer ingegaan en gewerkt aan het ruwe montage. Dit hebben we gedaan door bruikbare delen te onderscheiden van de niet-bruikbare. Hierbij hebben we ook alle te gebruiken beelden met een scene volgorde op papier gezet. Dit werd later weer uitgewerkt tot verschillende onderdelen, namelijk gesprekken (het verhaal van Agnes; geluid) en beelden waarbij niet opgelet werd op het geluid, omdat het merendeel ook niet bruikbaar was of voor ons verhaal niet wenselijk.

            Op donderdag hebben we de ruwe montage verder uitgewerkt en vervolgens zijn we aan de slag gegaan met het in elkaar zetten, namelijk het knip- en plakwerk van ons film, terwijl er ook aan het filmmuziek gewerkt werd. Editen van de film hebben we, net als met de ruwe montage, opgedeeld in twee delen, waarbij in deel een het geluid, het verhaal die Agnes vertelt, op het tijdlijn geplaatst werd, en vervolgens bij dit verhaal passende beelden erbij gehaald werden. We liggen tot nu toe goed op schema en meer dan de helft van de film is af.

Poster Actual Love

Week 3 Documentaire

14-11-2013

Vandaag zijn we begonnen met het monteren van de documentaire en de poster voor de fictie film. Eerst hebben we met Chris besproken hoe we het monteren het beste konden aanpakken.

Chris gaf ons het advies eerst een opzet te maken van wat we precies voor verhaal wilde gaan vertellen in de documentaire. Ook zei ze dat het handig zou zijn om eerst het geluid kloppend te maken en vervolgens de beelden er bij te zoeken.

We zijn dan ook begonnen met het maken van een opzet. Het verhaal van de documentaire willen we laten vertellen door Agnes via haar uitspraken. Daarom zijn we gaan kijken naar fragmenten waarin Agnes thuis geïnterviewd werd en andere stukken beeld waarvan we dachten dat ze misschien goede uitspraken van Agnes bevatte. Bij elk fragment hebben we besproken welke stukken dialoog we interessant vonden. Vervolgens hebben we besproken in welke volgorde we de dialoog wilden gaan zetten en dus het verhaal gevormd. Het einde vonden we lastig om nu al te bepalen. We denken dat dit tijdens de montage naar voren zal komen. Het was prettig om eerst een opzet te maken. Hierdoor konden we naar specifieke uitspraken in de fragmenten zoeken, zonder de gehele film uit het oog te verliezen.

Met het zoeken naar goede uitspraken van Agnes was de spotlijst erg handig. Het gaf ons een handig overzicht van de fragmenten en wat ze inhielden. Chris had ons het advies gegeven eerst het geluid van de film te doen en daarna pas de beelden. Maar aangezien we bij sommige beelden van Agnes wel het geluid synchroon wouden houden met de beelden en bij andere niet, bleek het handiger te zijn tijdens het monteren het beeld en geluid samen te bepalen. Met het kijken van de fragmenten kwam al snel naar boven wat we gefilmd hadden. Het was handig dat Robin en ik (Tessa) bij de opnames bij Agnes thuis aanwezig zijn geweest en dat wij nu samen met Ibrahim de montage doen. Doordat Robin regisseur was en ik geluidsvrouw, wisten we van veel fragmenten wat er in gebeurde en of het geluid en beeld toen goed was of niet. Het was wel weer even wennen aan het programma. Aan het begin van het semester hebben we wel uitleg over de werking van het programma gekregen. De algemene functies wisten we dan ook nog wel maar we waren bijvoorbeeld vergeten hoe het beeld van het geluid los te koppelen was. Tijdens het zoeken naar uitspraken was het fijn dat het zulke lange fragmenten waren zodat je uit één fragment veel bruikbare dialoog kon halen en je niet telkens naar het volgende fragment hoefde te gaan.

Met het samenvoegen van uitspraken merkten we dat in een uitspraak van Agnes vaak te horen is dat ze reageert op een vraag die wij gesteld hebben. Ook hoor je Robin en Jasmijn vragen stellen. We willen echter proberen niet in de documentaire aanwezig te zijn. Ook vertelt ze tussen uitspraken die we willen hebben, dingen die we niet willen gebruiken in de documentaire. Om haar toch één ononderbroken verhaal te laten vertellen, zijn we er achter gekomen dat dit erg veel knip en plak werk zal vergen. Tijdens het knippen en plakken van de uitspraken was het handig dat Asja ook in de montageruimte aan de fictie poster zat te werken. Na vele keren het zelfde stukje geluid op verschillende manieren bewerkt te hebben was het namelijk moeilijk objectief te luisteren naar of het goed klonk. Dan is het handig er iemand bij te hebben die het geluid voor de eerste keer hoort en er niet mee bezig is geweest. Ook was het weer handig voor Asja dat we haar soms konden helpen bij keuzes voor de poster.

Op een gegeven moment was het eerste stuk van de documentaire qua geluid en beeld in elkaar gezet en de fictie poster klaar. Toen hebben we besloten op te houden. Iedereen was tevreden over wat we gedaan hadden en het eerste stuk was afgerond.

Week 2 Documentaire

4-11-2013

Gisteren zijn Robin en ik naar de Holendrechtstraat gegaan om een gesprek met Agnes te houden voorafgaand aan het maken de documentaire. Asja en Robin hebben Agnes een week geleden ontmoet bij Café Repair en vonden haar een interessant persoon voor onze documentaire. Ik was erg benieuwd toen ik de straat inliep. Ik zag meteen dat de straat al een goed beeld geeft van hoe Agnes leeft. Het zijn huizen met een portiek wat betekent dat er vaak een aantal trappen omhoog moet worden gelopen om het huis binnen te komen. Robin stond al voor de deur en Agnes kwam net aanrijden op haar scootmobiel. Het was een kleine Surinaamse vrouw die nogal slecht ter been was. Robin en ik hielpen haar met het naar boven sjouwen van haar zware tassen en ik kon me niet voorstellen hoe een vrouw van haar leeftijd dit elke dag alleen zou moeten doen. Al snel bleek dat Agnes misschien wel niet zo goed ter been is maar zeker niet op haar mondje is gevallen. Robin en ik mochten plaatsnemen in haar ietwat kitscherige en rommelige woonkamer waar ze zich onmiddellijk voor verontschuldigde. Haar dochter zat midden in een verhuizing en had haar spullen tijdelijk bij haar opgeslagen. Maar naast deze spullen stond er ook nog een bomvol kledingrek, een tuinbank, een televisie met videorecorder en twee sofa’s met kleedjes en hartjes kussens. Kortom Agnes heeft het waarschijnlijk niet heel breed en bewaard enorm veel spullen. Ik denk dat ik daar bij het filmen vooral op moet letten. Het huis was erg stil wat de eenzaamheid weerspiegelde maar de spullen bewezen voor mijn gevoel juist het tegendeel. Het huis rook heerlijk naar Surinaamse Roti en er werden meteen koekjes en thee gehaald waarna Agnes zelfverzekerd tegenover Robin en mij kwam zitten. We begonnen met het vertellen van wat praktische zaken zoals het aankaarten van het feit dat we ook graag in haar huis zouden willen filmen. Dit vond Agnes geen probleem en ze begon ons meteen te vertellen over een andere filmpje dat ze jaren geleden had gemaakt voor het vrijwilligerswerk dat ze doet. Daarna stond ze plotseling op en haalde en enorme zak met zelfgemaakte 3D kaarten tevoorschijn die Robin en ik maar eens goed moesten bekijken. Agnes begon zich duidelijk meer op haar gemak te voelen en ze zag haar kans schoon om ons haar hele familiegeschiedenis te vertellen. Het was een verhaal waaruit bleek waarom Agnes zo ‘met de dag’ leeft. Veel van haar familieleden zijn gestorven aan kanker en dat heeft Agnes doen beseffen dat je het beste uit je leven moet halen. Vanaf haar veertigste heeft ze klachten aan haar knie en een paar jaar geleden is ze hiervoor geopereerd. Helaas is deze operatie fout gegaan en kan er niks meer voor haar worden gedaan. Dit houdt Agnes echter niet tegen om naar buiten te gaan en wat van haar leven te maken. Ze heeft ons meerdere malen duidelijk gemaakt dat ze niet als een oude vrouw wil wegkwijnen in eenzaamheid en ik moet zeggen ze was nog erg bij de pinken en totaal niet verlegen of bescheiden. Ze houdt zich dus bezig met vrijwilligerswerk en is liever niet te veel geld kwijt aan het repareren van spullen. Daarom gaat ze naar Café Repair maar ook omdat ze dan tussen de mensen is en ze er niet van houdt om het repareren van haar kapotte spullen uit te stellen. Ze was dan dan ook meer dan blij dat we woensdag al naar Café Repair wilden gaan met haar. Dit zouden we eventueel weer kunnen linken aan haar ongeprepareerde knie. Hierna hebben we nog wat zaken omtrent het filmen op woensdag besproken en hebben we afscheid genomen na een gesprek van dik een uur. Vijf minuten later en een paar levenslessen rijker stonden Robin en ik vol goede moet weer buiten. We besloten vooral op de eenzaamheid en het persoonlijke verhaal en haar drijfveer om iets van het leven te maken te focussen en hopen dat we weer net zulke mooie verhalen zullen horen aanstaande woensdag!

6-11-2013 Na mijn werkgroep om 11:00 hebben Tessa en ik afgesproken in het Atrium om vervolgens de apparatuur voor het filmen op te halen op het Turfdraagsterpad. Robin zou nameljk om de fiets naar Agnes toe gaan aangezien hij in Amsterdam woont. Het sjouwen van de spullen in de tram, metro en te voet viel niet mee! Maar eenmaal aangekomen werden zoals verwacht hartelijk ontvangen door een zeer mooi geklede Agnes. Ze droeg een rode bloemetjes blouse die ik erg mooi vond contrasteren met de rest van haar woning. Het dit het dus goed op beeld haha. Ik merkte wel meteen dat ze wat meer gespannen was dan maandag. Ik zag dat zodra we de camera hadden opgezet ze erg bezig was met ‘het in de camera’ spreken en soms kwam ze daardoor ook wat minder goed uit haar worden. Dat was jammer, maar we probeerden haar desalniettemin op haar gemak te stellen. Omdat ze even moest wachten tot dat we alles hadden opgezet ging ze verder met het maken van haar 3D kaarten. Dat leek me een mooi shot dus we besloten op die plek met het interview te beginnen. We hebben daarna de bank in haar woonkamer naar het raam toegedraaid aangezien we nogal tegenlicht hadden. Helaas wisten zowel Ibrahim als ikzelf niet meer hoe we f moesten instellen. Daar baalde ik erg van want ik drukte wel de knopjes in die het volgens mij hadden moeten zijn. Maar goed volgens mij hebben de ietwat donkere beelden ook nog wel wat haha. Ik zie het in ieder geval wel voor me! In het begin ging het geluid samen met de camera niet zo goed. De kabel ‘zoemde’ waardoor Floreanne een nieuwe moest halen die we pas in het Café Repair konden krijgen. Ook waren Tessa en ik nog niet helemaal op elkaar ingespeeld en was de woning van Agnes wel erg klein om met z’n tweeën in te bewegen. Maar gelukkig hadden we het al aardig onder de knie toen we eenmaal in het Café aankwamen. Ik vond het wel heel jammer dat Agnes niet zo vlot babbelde als de laatste keer. Daardoor miste ik voor mijn gevoel nog wat essentiële ‘uitspraken’ die ze maandag wel had uitgesproken. Maar goed er zit sowieso wat bruikbaars tussen. Na een kopje thee en nadat de buurman had afgezegd zijn Tessa en ik met het koffiezetapparaat de bus ingestapt op weg naar de Balistraat. Agnes reed ondertussen op haar scootmobiel waar me ze letterlijk weg racete en Robin ging weer met de fiets. Ondertussen waren Floreanne, Asja en Ibrahim ook in het cafe aangekomen. Zij hadden al wat koffiecups gehaald voor in het te repareren apparaat van Agnes. De moeder van Robin was zo lief om ons hier binnen te laten en een korte ‘scène’’ met Agnes inschrijven te doen. Hierna heb ik zoveel mogelijk van Agnes gefilmd omdat er ook vrij veel mensen waren die liever niet op de camera wilden komen. Maar godzijdank was onze reparateur een schot in de roos! Hij vroeg zelfs aan mij of ik hem wilde filmen haha. Hij was erg spraakzaam en een echte Amsterdammer die graag ons koffiezetapparaat wilde repareren en hier flink ze best voor heeft gedaan. Helaas is er maar een kopje koffie uitgekomen en was er daarna toch iets van met het opwarmen geloof ik. Agnes was wel teleurgesteld maar had het volgens mij wel erg naar haar zin in het Café en zat lekker aan de speculaasjes. Het geluid ging niet helemaal goed in het cafe maar ik ben benieuwd hoe het uiteindelijk is geworden! Daarna zag ik vanuit met ooghoek de onze spraakzame Asja gezellig in gesprek met Agnes op de bank. Omdat het filmen hiervan nogal impulsief was kwam het geluid niet helemaal lekker mee maar uiteindelijk heb ik er toch nog wat leuks opstaan volgens mij. Ik ben wel een beetje bang dat Agnes na deze dag er moe is geworden. Ze vertelde ons vanochtend al dat ze na het gesprek met haar op maandag al helemaal kapot was. Normaal slaapt ze namelijk ‘s middags. Maar goed, na het filmen van Agnes op haar scootmobiel nam ze met een grote lach afscheid van ons en waren we allemaal wel tevreden over de draaidag! Ik vond het erg leuk om iemand als Agnes een dagje te volgen maar vond het ook wel weer jammer dat we niet de tijd konden nemen om haar op haar gemak te stellen. Het was allemaal iets te stijfjes voor mijn gevoel. Ik vind het dan toch fijner als het interview een soort gesprek wordt waarbij de camera niet meer zo in het middelpunt staat. Maar al met al ben ik best tevreden met de beelden denk ik. Maar goed we gaan ze nog bespreken in de werkgroep dus wel zullen zien:)

Foto's gesprek Agnes 4 november